සැළලිහිණි සන්දේශය

41.

පත් ගන පුල් මල් දොඹ තුරෙක

පියකරු

සිත් පිනවා ඉඳ සැළලිහිණින්

අතුරු

ගත් සරතස හැර විඳ සුවඳ මඳ

මරු

කිත්සිරිමේ වෙහෙරට වදුව

පස්වරු

42.

සොඳ මුනිරද පිඬු කළ යස මෙරද

සම

පුද කළ ඔහු නෙත් නිල් කැලුමෙව්

බැරම

සඳ යුරු සඳ වෙලෙන් රැඳි රුසිරු

මනරම

වඳනෙහි තෝ දාගැප් මහ බෝ

පිළිම

43.

සල් සපු කීණ දොඹ රෑරඟ නා

මිදෙලි

පුල් එරහැඳි හෝ පලු මීඅඹ

පළොලි

පොල් පුවකිගු රඹ මලබුලත

සලිමලි

නිල් ගන සා සෙවණලු දෙතෙරැ

මනකලි

44.

ගවසා සුපුල් කඩුපුල් මල් නිල්

වරල

සලසා උකුළු වට රසුදුළ මිණි

මෙවුල

සකසා දෙතන හර සඳුනෙන් කැරැ

සිහිල

දෙපසා ඉසින නිල් පැහැ නෙතැ දිගු

පුළුල

45.

මනහර නා මණෙවියනිඳ ළවැලි

පිට

ගෙන මිණි වෙණ තත් නියගින් මැද

රුවට

කන හෙවැ කියන බුදු ගුණ ගී මියුරු

කොට

සැනහෙව කැලණි ගඟ බඩ මඳ කලක්

සිට

46.

සපුමල් යොහොඹු ලා බැඳ වරල

මනරඟ

පැහැදුල් දොඹ කැකුළු හර කර ලා

තනග

රොනවුල් නා කුසුම් කන ලා කොඬොල්

රඟ

දහවල් උයන් කෙළි කෙළැ සළෙලුන්

සමග

47.

නුවනින් නිල් උපුල් මඳහසිනි

හෙළැඹුල

වුවනින් කමල් පෑ ලවනතිනි

රතුපුල

පවනින් අඹළ රන ලිය වන් ලියන්

කැල

රුවනින් ලකළ ගඟ දිය කෙළැ නිමුණු

කල

48.

වදිමින් සවස නල හැසිරෙන

දිගතුවල

සොබමන් සුනිල් මිණි නිල් නුබ තුර

විපුල

පතසන් අවර ගිරි නැටියෙන් වැටෙන

කල

විලිකුන් සුරත් පල වැනි වේ රිවි

මඬල

49.

මහතුන් හසළ තම හට යස පිහිට

ලෙස

නිසැකින් නො හළ යුතු බව පැමිණෙත

වෙහෙස

සුදනන් පැවති සිරිතැයි දන්වන

විලස

නුබමින් සමඟ ගෙවෙනුය දවහල්

දවස

50.

සැදෑ ළෙන් වරුණ දෙව් රද මුහුද විසූ

විසූ

සදෑ සහසකර එන මහවත

සැලසූ

විඳෑ උපුල් පිළ මෙන් රත් පටින්

වැසූ

සැඳෑ වලා පෙළ පැළ දිග පෙනුණු

පසු

51.

උදුළ සොමි කැලුම් නිසයුරු හිමි

පුවළ

පහළ වන බැවින් තම වෙත නිසඹු

දොළ

ලකළ ගුවන තල සිරි යහන

නිකසළ

අතුළ කුසුම් විලසින් සැදෙත තුරු

වැළ

52.

දනගෙන වුත් දමන ගොදුරට

නොහැකිළිය

පැනපැන දියෙන් ඔවුනොවුනැඟෙහි

පෙරැළිය

ලෙහෙලුන කෙළින කැරැ පෙණ පිඬු රළ

රැළිය

එතැනින පියාසර කැරැ දකු

මස්කෙළිය

53.

පැහැසරණිය මිණි පැමිණිය කොත්

අගට

බඳ කිකිණිය දද ගිහිණිය විමන්

වට

නොව පැරණිය වන රමණිය විටින්

විට

සැළලිහිණිය වදු කැලණිය

පුරවරට

54.

දියකඳ ගැඹර පිරි පුවතර මහ

සයුර

මුවරද ලෙසින් වත අගතිසි කර

තඹර

මනනඳ කරන මිණි ගණ මෙන් දිසි

එවර

පැහැනද පහන් එහි මහ වෙයැ බල

මිතුර

55.

උදයග පියුම්රා පැහැ වැද මෙන්

රැඳුණු

පෙරදිග පෙනෙන සඳ සඳ කැල්මෙන්

දිලුණු

මනරඟ එපුර සඳ කත ගෙහඹින්

ගැලුණු

සුරගඟ පතිනි දම් රැකුමෙහි ම

නියැලුණු

56.

සුනිල් වලා නව සඳ නිලුපුල්

පබළු

විමල් සක් ගිජිඳු කුඹු සිරිවස

බැබළු

විපුල් පුලින රඹ සිකි ගල මුතු ළ

දළු

ළකල් රන ලියන් සරනා බල

යහළු

57.

ඔද වැඩි කෙළි මඟුල් ලැබ තුටු නිසා

කල

සඳ සක් ම‍ඳොසිනැද දෙත දුණු කැන්

දුහුල

සොඳ පුරඟන පහ සුමුගින් පැහැ

උදුල

සෙද දුනඹර මතු ඇය රැස් මිණි

මෙවුල

58.

තවර කරැ කොකුම් සඳුනෙන් තුනු

සියල

පවර සුවඳ මල් දම් පැළඳ

මනකල

බැහැර සිතු නොලූ හිමිනඹුවො කෙළි

ලොල

එපුර ඉඳිති සඳපානේ

සඳලුවල

59.

මුවලඹ රඹ වලු බර රන් තැඹිලි

තුරු

සැදි ගෙඋයන් ගෙවමින් වේ මඟ

අතුරු

කරකැවෙමින් දකුණට අවුදින්

මිතුරු

වදු වෙහෙරට සිහි කැරැ නව ගුණ

මිතුරු

60.

දියතෙක් පැතිර සිටි බුදුගුණ කියා

හැම

සගමොක් ලබනු වස් පිය යුග ඔබා

බිම

සියසක් පුරා දුටු මෙන් තුටුවැ මුනි

තුම

වඳු ලක් තිලක ගෙහි වැඩ උන් මහ

පිළිම